Μέθοδοι που εγγυώνται καλύτερη ποιότητα ζωής και μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.
Παλαιότερα μια εγχείρηση ανοικτής καρδιάς θεωρούνταν μια δοκιμασία ζωής ή θανάτου. Η πρόοδος στην Ιατρική έκανε τα χειρουργεία καρδιάς ασφαλή. Σήμερα, ο καρδιοχειρουργικός ασθενής είναι μεγαλύτερος σε ηλικία, με σύνθετα προβλήματα και συνυπάρχουσες παθήσεις. Για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές και τεχνολογίες.
Η χρήση του διοισοφάγειου υπερηχογραφήματος διεγχειρητικά βοηθά τον χειρουργό να εφαρμόσει νέες τεχνικές και να ελέγξει το αποτέλεσμα άμεσα. Εξειδικεύοντας τις νέες τεχνικές για τις συχνότερες καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις μπορούμε να πούμε ότι στην αορτοστεφανιαία παράκαμψη, το γνωστό bypass, έχει παγιωθεί η χρήση αρτηριακών μοσχευμάτων, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Οπου ενδείκνυται η εγχείρηση πραγματοποιείται με πάλλουσα καρδιά και μικρές τομές. Τα αρτηριακά μοσχεύματα παρασκευάζονται με τη χρήση μαχαιριδίου υπερήχων (Ultracision) που μειώνει το χειρουργικό τραύμα, ενώ στην παρασκευή των φλεβικών μοσχευμάτων χρησιμοποιούμε μικρές τομές ή ενδοσκοπικές μεθόδους. Η χρήση διεγχειρητικού ροομέτρου για τη μέτρηση των ροών στα μοσχεύματα τεκμηριώνει το καλό αποτέλεσμα και δίνει περιθώρια διόρθωσης.
Για τα χειρουργεία της αορτικής βαλβίδας η εγχείρηση πραγματοποιείται από πολύ μικρές τομές με στόχο τη μείωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών και την ταχύτερη ανάρρωση του ασθενούς. Νέου τύπου βαλβίδες που δεν χρειάζονται ράμματα για στερέωση θα μειώσουν περισσότερο τον χειρουργικό χρόνο, ενώ η επιδιόρθωση της βαλβίδας κερδίζει έδαφος, όπως και στις εγχειρήσεις της μιτροειδούς και της τριγλώχινας βαλβίδας. Ειδικότερα για τη μιτροειδή έχουν αναπτυχθεί πολλές τεχνικές προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι διαφορετικές παθολογίες της βαλβίδας, καθώς όλες οι μελέτες δείχνουν ότι η επιδιόρθωση υπερτερεί της αντικατάστασης προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής και μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.
Συμπερασματικά, η καρδιοχειρουργική γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική και ο καρδιοχειρουργός καλείται να εξελίσσεται και να εκπαιδεύεται διαρ-
κώς, πάντοτε όμως προς όφελος του ασθενούς.